Eind vorige eeuw werden er al verschillende interactieve taalsystemen ontworpen. Een aantal staan hieronder vermeld.
Eliza, door Joseph Weizenbaum, 1966. Ontworpen om neurale taalverwerking te gebruiken om de spraakpatronen na te bootsen van een Rogeriaanse psycholoog aan het werk die psychotherapie geeft, ontwikkeld in het 'kunstmatige intelligentie labaratorium' van Massachusetts Institute of Technology (MIT), Cambridge, Massachusetts.
Parry, door Kenneth Colby, 1972, psychiater van Stanford University, Californië. Ontworpen om de denkpatronen van een paranoïde schizofreen zo nauwkeurig mogelijk te simuleren.
Racter, door William Chamberlain en Thomas Etter, Staten Island, 1984. Boek: The Policeman's Beard is Half Constructed: Computer Prose and Poetry, door Racter, met illustraties van Joan Hall.
Amme, door de Duitse kunstenaar Peter Dittmer, Berlijn, 1992. Boek: The Amme Talks, door Ulf Stolterfoht.
The Dada Engine, door Andrew C. Bulha, Monash University, Melbourne, Australië, 1995. De inspiratie voor wat de Dada Engine zou worden, kwam in 1994 toen de ontwerper 'Godel, Escher, Bach: an Eternal Golden Braid' van Douglas Hofstadter las.